Kurkuma złotym środkiem na (prawie) wszystko

Co to takiego kurkuma? Dziś trochę o prawie już zapomnianej przyprawie, znanej dobrze z składników curry. Inną stosowaną nazwą jest Curcuma Longa. Rośnie dziko w Indiach, jest uprawiany w wielu krajach o klimacie tropikalnym. Głównym składnikiem kurkumy jest kurkumina i o niej będziemy mówić. Kurkumina wykazuje działanie przeciwzapalne, a jej pochodna – desmetylokurkumina działanie antyoksydacyjne. psychoterapia gdańsk bulimia W krajach azjatyckich uważa się, że długotrwałe przyjmowanie kurkumy zmniejsza zachorowalność na nowotwory, szczególnie przewodu pokarmowego, dlatego zaleca się ją na zaburzenia jedzenia. Przeprowadzone na zwierzętach badania wykazały, że kurkumina hamuje wzrost guza raka jajnika oraz angiogenezę. Alkoholowe wyciągi z kłącza kurkumy stosuje się także przy leczeniu dolegliwości ze strony układu pokarmowego: uczucie pełności, wzdęcia i zaparcia spowodowane niedostatecznym wydzielaniem żółci i niedrożnością dróg żółciowych, przy zapaleniu pęcherzyka żółciowego i dróg żółciowych, kamicy żółciowej, zaburzeniach trawiennych wywołanych niedoborem żółci, w stanach atonicznych i skurczowych mięśni gładkich dróg żółciowych oraz w pooperacyjnym zastoju żółci. Jest też wiele naukowych opracowań na temat niezwykłych właściwości terapeutycznych leczenia nowotworów, podczas porównywania kurkuminy do leków na nowotwory oporne na leki.

Psychoterapia integratywna

Dziś na tacy powrót do zaburzeń odżywiania oczywiście Zaburzenie odżywiania pojawia się wtedy, gdy jedzenie i masa ciała stają się centralnymi obiektami zainteresowania, którym podporządkowana zostaje cała aktywność jednostki. Postawy i zachowania dotyczące odżywiania stanowią wówczas swojego rodzaju ekspresję niezaspokojonych potrzeb psychicznych. Do najczęściej spotykanych w praktyce klinicznej zaburzeń należą: - anoreksja - celowe dążenie do utraty wagi, związane z lękiem przed otyłością. Polega na postępującym ograniczaniu ilości spożywanych pokarmów (więcej w art.: Anorexia nervosa) - bulimia - napady żarłoczności polegające na spożywaniu w krótkim czasie ogromnej ilości wysokokalorycznego pożywienia, a następnie przeczyszczaniu się lub stosowaniu intensywnych ćwiczeń fizycznych (więcej w art.: Bulimia psychiczna) - kompulsywne objadanie się - wynika z wewnętrznego przymusu, wiąże się m.in. z: nadmiernym spożywaniem wysokokalorycznych pokarmów, częstym stosowaniem różnorakich diet odchudzających, powstrzymywaniem się od jedzenia w obecności innych osób ( można skorzystać z anoreksja, bulimia dobry psycholog trójmiasto), wycofywaniem się z życia towarzyskiego i aktywności fizycznej, postępującym zmęczeniem i brakiem energii. Ponieważ nie dochodzi do przeczyszczania się ani ćwiczeń fizycznych, osoba systematycznie przybiera na wadze i staje się otyła. Wynikają z tego takie konsekwencje psychologiczne jak: jeszcze większe zaabsorbowanie jedzeniem i własnym wyglądem, snucie fantazji na temat schudnięcia, fałszywe poczucie władzy i niezależności wynikające z nieograniczonego objadania się, zły stan psychiczny wynikający z braku kontroli nad jedzeniem i przyrostem masy ciała. Osoby cierpiące na zaburzenia jedzenia nieprawidłowo interpretują bodźce płynące z własnego ciała, a dokładnie - mylą emocje z głodem. W wyniku tego każde napięcie emocjonalne, konflikt, a nawet pozytywne, ale intensywne emocjonalnie wydarzenie, staje się powodem sięgania po jedzenie. Krótkotrwały skutek jest zgodny z oczekiwaniem, polega bowiem na rozładowaniu napięcia i jest odczuwane jako wyciszenie, uspokojenie, zapełnienie wewnętrznej pustki. Pojawiające się jednak wkrótce poczucie winy powoduje ponowne narastanie napięcia. Można metaforycznie powiedzieć, że odczuwany w tym przypadku głód jest głodem emocjonalnym, nie pokarmowym. Jednym z rozwiązań jest psychoterapia integratywna Gdańsk. Najbardziej narażone na kompulsywne objadanie się są osoby: z niską samoświadomością, małą umiejętnością radzenia sobie ze stresem, wychowane w rodzinach, gdzie jedzenie związane było wyrażaniem emocji (np. gdy jesteś smutny - zjedz ciastko, gdy świętujemy - jemy obfity obiad) oraz gdzie przywiązywało się ważność do spożywania określonych potraw i w określonym czasie, bez względu na apetyt

Zdrowe jedzenie

Od małego wpaja nam się, że mamy zdrowo jeść. Niestety jak to człowiek XXI wieku często idzie za trendami i za przyjemnościami. Na ulicach, w domu, w pracy można spotkać ludzi pijących pepsi i coca cole. Hmmm piją piją i nadal mają się dobrze.... to tylko złudzenie. Coca cola ma bardzo dużo cukru w swoim stężeniu, natomiast cukier działa jak narkotyk. Na początku jak zapodamy go dużo to czujemy się lepiej, mamy więcej sił i motywacji do działania, niestety jak spadnie poziom cukru to mamy zjazd jak po narkotykach. Kolejnym ważnym punktem jest to, że robi w naszym organizmie spustoszenie. Sam się ostatnio przekonałem. Wypiłem dwie szklanki coca coli po południu. Wieczorem kładąc się do łóżka czułem dziwne uczucie w brzuchu powiązane z bólem. Kolejnego dnia powtórzyłem eksperyment i było podobnie. Powiadam Wam, unikajcie napojów słodzonych.

O to zaburzenia osobowości proszę Państwa

Teraz na talerzu mamy zaburzenia osobowości. Zaburzenia osobowości różnią się od innych problemów opisywanych w klasyfikacjach psychiatrycznych. Nie są to zaburzenia czy też kryzysy psychiczne, które pojawiają się i (ewentualnie) przemijają. Problemy te dotyczą zaburzonej struktury osobowości człowieka i związanych z tym konsekwencji w różnych dziedzinach życia. Poprzez zaburzenia osobowości rozumiemy zatem obecność trwałych cech charakterologicznych danej osoby i utrwalonych wzorców postępowania, zachowania, relacji z innymi ludźmi i funkcjonowania w społeczności. Dotyczy to również przeżywania siebie i innych oraz stosunku do samego siebie i otoczenia. Powyższe cechy, ze względu na swoją jakość i ilość, utrudniają danej osobie prawidłowe funkcjonowanie społeczne, rodzinne i zawodowe (lub w zakresie edukacji) oraz uniemożliwiają lub hamują rozwój w tych obszarach. Są też często związane z subiektywnie przeżywanym cierpieniem. Zjawisko to nie dotyczy zatem ograniczonego w czasie epizodu czy pojedynczego zachowania lub zdarzenia, ale właśnie stałych wzorców osobowościowych. Opisywane często w psychiatrii problemy i zaburzenia, które trwają przez pewien czas, tak jak na przykład epizod depresji – zazwyczaj mają swój początek i koniec. W przypadku zaburzeń osobowości jest inaczej – w odniesieniu do nich można powiedzieć, że ktoś „taki był i taki jest”, że taka jest jego „natura”. Warto w tym miejscu jednak podkreślić, że te utrwalone cechy osobowościowe mogą ulegać i ulegają wraz z upływem czasu modyfikacjom, a jednym z czynników mających wpływ na rozwój w tym zakresie może być odpowiednia i fachowa psychoterapia. i2e.pl

ZMIANA WIZERUNKU MEDIALNEGO KOBIETY A ZABURZENIA ODŻYWIANIA WE WSPÓŁCZESNYM ŚWIECIE

Problematyka powiązana z wizerunkiem kobiety w mediach staje się tematem coraz bardziej popularnym w Polsce. Ostatnie kilkanaście lat obserwacji procesów społecznych oraz pracy naukowo-badawczej ukazuje nam smutny obraz anoreksja, bulimia dobry psycholog trójmiasto, jako przedstawicielki społeczeństwa młodej demokracji, a także bohaterki przekazów medialnych. Jednocześnie daje się zauważyć trendy jak najbardziej pozytywne, przykładowo – wzrost zainteresowania publicystów i naukowców tematyką medialnej kobiecości (np. Interdyscyplinarna Grupa Gender Studies), czy też działalność organizacji mających na celu propagowanie równości społecznej kobiet i mężczyzn (np. Stowarzyszenie Kobiet „Konsola”). Wizerunek kobiety na przestrzeni wieków Wizerunek kobiety wykazywał tendencje do zmienności na przestrzeni wieków. Od początku odzwierciedlał trendy pojawiające się w ówczesnych społeczeństwach. Piękno jest kategorią zmienną – zmienia się zgodnie z wymogami kulturowymi i upływem czasu. Zachodzi tu podobieństwo do tego, co obserwujemy w świecie zwierząt. Według socjobiologów piękno symbolizuje płodność i zdrowie, zatem osoby piękne mają przyciągać najatrakcyjniejsze osobniki właśnie swoim wyglądem. Pierwotne symbole płodności, jak na przykład „Kobieta o wydatnym łonie”, znaleziona w Tell Atrib w Egipcie, ukazywały kobiece ciało z widoczną tkanką tłuszczową. Wspomniana przed chwilą terakotowa figurka z II w p.n.e., jak nietrudno się domyślić, wzorowana była na żyjącym modelu, model ten więc był odległy pod względem wyglądu od dzisiejszych obowią- zujących kanonów piękna. Przemierzając epoki historyczne natrafimy na wizerunki kobiet o bujnych kształtach (żeby wspomnieć chociażby barokowe „rubensowskie kształty”). Ulegały one oczywiście drobnym modyfikacjom – rzeźba Wenus z Milo przedstawia kobietę o szerokich biodrach, ale za to ze stosunkowo niewielkim biustem. Spoglądając na prezentacje symboli seksu wszechczasów (jak na przykład ten opublikowany przez jeden z popularnych polskich portali internetowych) [1] zauważymy, iż kobiece ciało najczęściej wygląda w owych rankingach bardzo naturalnie. Jedne z czołowych pozycji w powyższym rankingu zajmują Brigitte Bardot, Catherine Deneuve i Marylin Monroe. Nie sposób odmówić tym wizerunkom piękna, a jakże dalekie są one od kanonów urody prezentowanych przez modelki na dzisiejszych wybiegach w najbardziej znanych domach mody. Dzisiejsze wyznaczniki kobiecego piękna ulegają ponownym przemianom na rzecz podkreślania kobiecości, niemniej jednak w dalszym ciągu przeważa wizerunek kobiety bardzo szczupłej, wręcz niedojrzałej cieleśnie, niejako zaburzonej pod względem rozwoju trzeciorzędowych cech płciowych. zryty.pl