Jak pomagać osobom z zaburzeniami ?

Zaburzenia odżywiania to nie błahostka. Z wszystkich zaburzeń psychicznych mają najwyższy wskaźnik śmiertelności. Anoreksja, bulimia to wyniszczające choroby, które wiążą się z fizycznym i psychicznym cierpieniem. Podejrzewasz, że problem dotyczy kogoś, kogo kochasz? Jak wynika ze statystyk, osoby dotknięte zaburzeniami łaknienia o podłożu psychicznym zwlekają przeciętnie 149 tygodni, zanim zgłoszą się po profesjonalną pomoc. To prawie trzy lata! Trzy lata za późno. Jak okazywać wsparcie osobom chorym na anoreksję i bulimię? 1. DOWIEDZ SIĘ, Z CZYM SIĘ MIERZYSZ

Krótko mówiąc: rozpoznaj wroga. Spróbuj zrozumieć specyfikę zaburzeń odżywiania, ich możliwe przyczyny. Zrób research, poczytaj losy osób, którym udało się z tego wyjść. Kiedy poczujesz się wystarczająco poinformowany, wybierz właściwy moment, by podjąć rozmowę. Unikaj sytuacji tuż przed posiłkiem i tuż po nim.

 

 

2. ZADBAJ O POCZUCIE BEZPIECZEŃSTWA

Gdy rozmawiacie o chorobie, pamiętaj o tym, by zadbać o właściwe miejsce, w którym oboje poczujecie się bezpiecznie. Zapewniaj, że jesteś tu dla tej osoby, że jest dla ciebie ważna. Nie oceniaj, nie wzbudzaj poczucia winy („Jak możesz mi to robić?”). Zadbaj o spokój i poczucie akceptacji. Powiedz, że razem sobie z tym poradzicie, że nie jest z tym problemem sama.

anoreksja, bulimia dobry terapeuta trójmiasto

 

3. NIE KOMENTUJ WAGI/WYGLĄDU

Staraj się nie sprowadzać rozmowy do kwestii jedzenia i wyglądu. Choć może wydawać ci się to konieczne, by wyjaśnić, dlaczego się martwisz, najprawdopodobniej są to kwestie, na które osoba chora jest najbardziej wrażliwa. Każda postać nacisku, choćby podszyta najlepszymi intencjami, każde „proszę chociaż dwa kęsy”, zostanie odebrana jako atak. Źródłem problemu nie jest stosunek do jedzenia, ale stan psychiczny osoby chorej - to, jak się czuje.

4. BĄDŹ UPRZEJMY

Nie używaj oskarżającego tonu, który może sprawić, że osoba chora poczuje się przyparta do muru. Łagodne "Zastanawiam się, czy nie chciałbyś porozmawiać o tym, jak się czujesz" jest lepszym rozwiązaniem niż kategoryczne "Musisz się leczyć” czy „Potrzebujesz pomocy". Jeśli osoba cierpiąca zareaguje gniewem, włóż świadomy wysiłek w to, by nie odpowiadać tym samym. Nie zniechęcaj się. Zapewnij osobę chorą, że jesteś do jej dyspozycji, niech wróci gdy będzie gotowa.

anoreksja, bulimia dobry psycholog trójmiasto

 

 

5. BĄDŹ WSPARCIEM, CHOĆBY NIEWIDOCZNYM

Daj im czas, słuchaj, nie udzielaj rad, nie krytykuj. Nie musisz znać odpowiedzi na każde pytanie. Czasem wystarczy fakt, że uznajesz ich cierpienie i zapewniasz „jestem tu dla ciebie”. To szczególnie trudne, gdy bliska osoba odrzuca wsparcie, gdy nie zgadzasz się  z tym co o sobie mówi i jak się odżywia. Najważniejsze jest zrozumienie specyfiki zaburzeń odżywiania. Tego, że to nie jest wybór ani wina cierpiącego. To choroba, którą z pomocą specjalisty DA SIĘ wyleczyć.